Weggenomen.

28 oktober 2017 - Middelburg, Nederland

Mama, ik toon niet graag emoties
Maar denkend aan jou komen ze boven
Laat dit maar aan niemand zien
Wil je mij dat beloven?

Ik vind het ongelofelijk knap hoe
Jij nog steeds zo sterk bleef
Terwijl bij mij een traan viel
Toen ik de deze tekst schreef
En als ik nu een wens mocht doen
Zou ik graag met je willen ruilen
God, stuur mij maar naar boven
Ik zal me in de hel verschuilen
Stuur mijn moeder terug op aarde
Zonder ziekte, leed en verdriet
Ze volgde braaf alle tien geboden
Mama, je verdiende dit helemaal niet
Ik staar een tijdje voor mij uit
Het afgelopen half jaar komt voorbij
Een baan rijker, een moeder minder
Nu meer verdrietig dan echt blij
Wat bleef je toch optimistisch
Hoe onzeker je toekomst ook was
In je updatemaitjes over de toestand
Zag ik je kracht terug toen ik ze las
Je was zo blij met je haarstuk
En wat stond die je ook prachtig
Hoe zwaar die chemo ook was geweest
Je lichaam antwoordde krachtig

Ondanks de ziekte straalde je als de zon
Maar de bestraling nam je stralen weg
Kijken en slapen was het enige wat je kon
Ik zat naast je bed in het ziekenhuis 
En keek in je mooie blauwe ogen
Herken je mij nog mama?
Laat mij alsjeblieft opnieuw geloven
Mn leven staat nu letterlijk op pauze
Je bent het enige wat voor mij nu telt
Telefoon gaat op stil en ik neem
Niet op wanneer ik wordt gebeld
Waar ik keek zag ik slangetjes
En communicatie hadden we niet
Hoe dapper en hoopvol ik was
Het maakte toch plaats voor verdriet
Ik hoopte op een antwoord
Dus daarom bleef ik tegen je praten
Die hoop werd de grond in geboord
Toen we hoorden dat je ons ging verlaten

Die dagen daarna waren loodzwaar
Verloren in je eigen machteloosheid
Wel stonden de juiste mensen klaar
Laatste dagen lag je weer bij ons thuis
Met je dierbaren om jouw heen
We waren er hele dagen voor je
Fijn dat zelfs de dominee verscheen
Verslagen voelde ik mij toen
Ik jou eenmaal was verloren
Maar ik blijf tegen je praten mam
Want ik weet zeker: je kan mij horen
Een nachtmerrie de dag voor de begrafenis
Ik liet de kist uit mn handen vallen
Zwetend werd ik wakker mam
Bang dat ik die dag zou gaan verknallen
Jij staat nu aan de hemel en
Jij bent nu de allermooiste ster
Ik mis die warme knuffels mam
Je zit binnenin maar voelt ook zo ver
Op de begrafenis stonden
Mn beste vrienden om mij heen
Dat gaf mij een warm gevoel
Terwijl die dag de zon niet scheen
Ik probeer het nu goed te doen
Maar weet niet of ik het juiste doe
Geef alsjeblieft een seintje mam
Want dit maakt me zo ontzettend moe
In mijn kamer staat er nu een tafeltje
Speciaal ingericht voor jou
Met 2 mooie foto's en een kaars
Je bent bij me wanneer ik rouw
We waren lang met z'n vijven
Nu zijn we helaas met z'n vieren
We ontvingen ongelofelijk veel kaarten
Maar geen reden om iets te vieren.

Een maand geleden dat je ons verliet
Wat gaat de tijd ontzettend hard
Maar ik weet jij bent op een mooie plek
En natuurlijk voor altijd in mijn hart

Foto’s

4 Reacties

  1. Jan en Lukje:
    28 oktober 2017
    Man wat komt dit aan, recht in mijn hart. Dit kun je onmogelijk lezen zonder tranen die over je wangen lopen. Adrian heel veel sterkte voor de komende tijd. Wij denken aan je. Kusjes Jan en Lukje.
  2. Frans Boogaard:
    28 oktober 2017
    Prachtig kerel! Je bent goed bezig. Sterkte man!
  3. Rianne de Munnik:
    6 november 2017
    Wat heftig wat je allemaal hebt meegemaakt. Bijzonder hoe je je gevoelens zo hebt opgeschreven. Ik wens je heel veel sterkte toe voor de komende tijd.
  4. Joke van den Houwen:
    8 november 2017
    Wat fijn dat je je gevoelens zo mooi op papier kan zetten!
    Je moeder zal trots op je zijn. Geloof me maar.
    Ook ik denk elke dag aan haar en met mij vele denk ik.
    Voor jullie vieren is het gemis het grootst!
    Hou je sterk en schijf alles lekker van je af.
    Je moeder, mijn Zussie, was een kanjer !
    xx